Lang geleden was er een weesmeisje dat op een kleine heuvel stond en huilde. In die tijd ontmoette ze haar prins, een knappe jongen, die naar haar toe liep en haar zei te glimlachen in plaats van te huilen. Zelfs na zeven jaar is het meisje deze herinnering niet vergeten terwijl ze het pad naar zelfontdekking betreedt. Ze is er vast van overtuigd dat ze op een dag haar prins weer zal ontmoeten en echt geluk zal ervaren.